دانلود ترجمه مقاله ارزیابی محیطی راهبردی و مبنای احتیاط در برنامه ریزی فضایی/مکانی

بحث و بررسی و نتیجه گیری:
امروزه تعداد زیادی از ابزار ارزیابی تأثیرات مختلف محیطی در سراسر جهان وجود دارد که می تواند برای پروژه های مزرعه بادی استفاده شود. در مقایسه با سایر روش ها و ابزارهای ارزیابی اثرات زیست محیطی که عمدتا پروژه محور هستند (EIA ، ESIA ، LCA و سایر موارد) که حاکی از آن است که توسعه پروژه در حال اتمام است (در مورد تعیین ریزمکان پروژه هیچ قطعیتی وجود ندارد) ) ، SEA نشان دهنده مشارکت در تلفیق تأثیرات در سطح استراتژیک برنامه ریزی است. این امر امکان استفاده از SEA را برای دستیابی به اصل احتیاط به معنای واقعی کلمه میسر می کند. اعمال اصل احتیاط فقط در مرحله قبل از طراحی و اجرا (ساخت) پروژه های سرمایه گذاری خاص امکان پذیر است ، یعنی در مرحله ای که تعیین فضایی فعالیت های برنامه ریزی شده انجام می شود که دقیقاً مرحله برنامه ریزی مکانی و روند توسعه است. اگر روند برنامه ریزی بدون SEA صورت گیرد ، در این صورت EIA / ESIA اولین و آخرین فرصت برای اجرای سیاست های حفاظت از محیط زیست در پروژه های مزرعه بادی است. در صورتی که در مرحله تولید اسناد برنامه ریزی وجود نداشته باشد ، مسائل مالی برای سرمایه گذاران یا محیط زیست و جوامع محلی وجود داشته باشد، پروژه در معرض خطر قرار می گیرد. دلیل این امر این است که در مرحله طراحی ، توسعه پروژه بسیار پیشرفت کرده است. از سوی دیگر ، EIA ابزاری بسیار کاربردی برای کنترل قسمت فنی (نه برنامه ریزی) پروژه است زیرا در سطح توسعه پروژه همه ورودی های مختلف موجود هستند که برای مدل سازی های مختلف برای تعیین تأثیرات زیست محیطی مزارع بادی استفاده می شوند. (به عنوان مثال مدل سازی نویز یا مدل سایه لرزان) [56،65]. همه موارد فوق به لزوم ارزیابی تأثیر مداوم در تمام مراحل پروژه ها مزرعه بادی با اجرای یک رویکرد پیشگیرانه برای حفاظت با استفاده از SEA در اولین مرحله از برنامه ریزی پروژه ، و همچنین پس از آن ، EIA برای تعیین اقدامات فنی حفاظت زیست محیطی در هنگام تهیه اسناد پروژه اشاره دارد.

Discussion and conclusions:
Today there are a large number of different environmental impact assessment tools in use worldwide that can be applied to wind farm projects. Compared to other methods and instruments for environmental impact assessment that are mainly project oriented (EIA, ESIA, LCA, and others) and imply that the project development is near completion (there is no uncertainty with regard to determining the micro-location of the project), SEA represents a contribution towards integrating the impacts into the strategic level of planning. This enables the use of SEA to achieve the precautionary principle in the true sense of the word. Applying the precautionary principle is only possible in the phase preceding the design and implementation (construction) of specific investment projects, i.e., during the phase in which the spatial determination of the planned activities takes place, which is precisely the spatial planning phase and process of the development. If the planning process takes place without SEA, then in that case EIA/ESIA is the first and last opportunity for implementing environmental protection policies in wind farm projects. It is then very difficult without risk to the project, or without financial consequences for the investors or the environment and local communities, to devise sustainable solutions if this is not done in the stage of producing the planning documentation. The reason is that in the design phase the project development has already gone a long way. On the other hand, EIA is a very functional instrument for controlling the technical (not planning) part of the project because at the level of project development all of the various inputs are available that are used for different modeling to determine the environmental impacts of wind farms (e.g. noise modeling or shadow flicker modeling) [56,65]. All of the above points to the need for continuous impact assessment at all stages of wind farm projects by implementing a preventive approach to protection using SEA at the earliest stage of project planning, and also after that, EIA for determining the technical measures of environmental protection during the development of project documentation.